Fredagsboka

OK, å starte og halde på tradisjonar er ikkje det eg gjer best. Men eg tenkte at eit fast innslag på denne bloggen kunne bli at eg føreslo ei god bok kvar fredag. Eg kan ikkje love Nobels Literaturpris-kandidatar kvar veke, for som med alt anna er bok-preferansane mine ganske sprikande. Men, sjølv om det ikkje ser slik ut, så les eg meir enn berre vampyr-bøker.

... og ja; eg veit at det er torsdag i dag. Men eg tenkte det var best å starte medan ideèn var fersk.

Eg starter tradisjonen med ei av dei første, og framleis absolutte, favorittbøkene mine;

I et speil, I en gåte - Jostein Gaarder


"Når jeg dør, ryker en sølvstreng med glatte perler som triller gjennom landet og renner hjem til muslingmødrene på havets bunn. Hvem vil dukke etter mine perler når jeg er borte? Hvem vil vite at de var mine? Hvem kan gjette at hele verden en gang har hengt rundt min hals?"

Cecilie skriv ned tankane sine i den kinesiske notisboka ho har fått av ein lege på sjukehuset. Så får ho besøk av engelen Ariel. Cecilie freister å få engelen til å røpe nokre av løyndomane om himmelen. Men Ariel er og nyfiken på korleis det er å vere eit menneske at kjøt og blod

Samtalen mellom dei to utvikler seg til eit skjeldan møte mellom himmel og jord. "I et speil, i en gåte" er ei varm, vakker og open forteljing om å leve og å døy.

(aschehoug.no)


* * *


Eg hugser ikkje når eg last denne boka fyrste gongen, men eg hugser at eg gret opptil fleire gonger. Og at eg har lest den mange, mange gonger sidan. Etter at eg mista ein av bestevenane mine frå barndomen til kreft for fem år sidan, har denne boka blitt enda nærare for meg.

Historia er verkeleg vakker. Cecilie, som dei fleste av Jostein Gaarder sine unge hovudpersoner, er ei reflektert jente og det smerter verkeleg å etter kvart forstå korleis boka til slutt vil ende. Du ler og gret litt om kvarandre, og opp i det heile får du tenkt deg litt om. Igjen karakteristisk for Jostein Gaarder sine bøker, men det er noko spesielt over denne. Eg fekk litt same kjensla då eg las Appelsinpiken, men har ikkje på langt nær same forhold til den.

I et speil, I en gåte er ei slik bok eg kan ta fram å lese igjen og igjen. Treng eg å gråte ut ein dag, er den perfekt. Eg veit kva som kjem, eg veit når tårene kjem, eg veit korleis det ender. Og eg vil ha alt saman.