Det er 1960-åra. Jenny Mellor er 16 år, og jobber hardt for å komme inn på Oxford. Så dukker David Goldman opp. Dobbelt så gammal som henne sjarmerer han henne likevel i senk. Smaken på eit liv i glamour og flotte resturantar, og Jenny sine eigentlege planer om utdanning havner etter kvart lenger og lenger bak på hylla.
Men er ikkje ting som verker for bra til å vere sant, ofte nett det?
Du kan ikkje slå feil med Nick Hornby, det er praktisk talt umogeleg. Ei heller denne gongen. Søte, varme, gode lille filmen. Samstundes som du heilt fra starten sit å venter på at dette ikkje kan vare. Og likevel sit du att med ei god kjensle.
Denne var berre skjønn. Heilt klart å anbefale!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar