Fredagsboka, visstnok

Har visst ein tag på denne bloggen som heiter "Fredagsboka". Hadde visst ein plan ein gong om å anbefale ei bok kvar fredag. Har visst berre gjort dette to gonger. Med om eit mellomrom på om lag eit halvt år.

Så då er det vel overpåtide med ei ny.

No les eg for det meste pensumbøker for tida. Og når eg ein gong drister meg til å plukke opp noko som ikkje kan risikere å dukke opp på eksamen, så legg eg den stort sett frå meg ganske kjapt fordi stemma i hovudet som maser om at "hvis du først ska lese bok så kan du i alle fall lese ei ta alle dissa skulebøkene du ikkje he opna" blir for høglytt.

MEN, i denne veka har eg faktisk lest ferdig ei heilt ekte bok, utan ein einaste utdøydd russisk teoretiker eller didaktisk modell i sikte.

Og den var steikje bra.

Offa - foreljingar frå ei øy - Ronnie M.A.G. Larsen

"Ferje-Petter såg på klokka og tenkte at han skulle vente i det lengste med å vinke om bord bilane. Taxi-Arne brydde seg som vanlig ikkje om signal frå ein slik lowlife som Ferje-Petter. Han skulle på sjukhuset for å sjekke prostataen, det visste alle som hadde tatt taxi den siste månaden. Da han passerte Ferje-Petter, peikte han ned mot skrittet og kryssa fingrane. Ferje-Petter tok seg sjølv i å gi ham tommelen opp og mime lykke til i sakte bevegelsar." 

Offa - forteljingar frå ei øy er ei samling med 21 fiktive historier frå Giske utanfor Ålesund. Her møtar vi Joggaren, Sladre-Guri, Fitte-Per og dei andre. Historiene strekkjer seg over ei periode på 40 år og omhandlar mellom anna ein verdsrekord, ein tur til Norway Cup, ein skummel neger, kjærleik og død. Alt forteljast med oppsiktsvekkande mykje humor og varme. Offa - forteljingar frå ei øy er så lokal at den blir universell. (Cappelen)

---

Det slår meg at eg har eit lite fortrinn når det gjeld denne boka; eg bur i bygd. 

Eg bur ikkje i denne bygda (øya), men eg bur i ei bygd som er bygd nok til at eg kjenner meg att i denne boka. 

Dessutan er eg halvt Valderøying, og om lag 1/16 giskeøying, så det hjelp også på.
  
Eg sit litt med same kjensla som eg gjorde då eg for nokon år sidan skulle anbefale Fur; eg har nett lagt fram meg noko eg syns var absolutt fantastisk, men eg aner ikkje kva ord eg skal bruke for å få formidla dette på ein måte som gjer at andre vil lese den og. 

(Og det seier litt, for er det noko eg vanligvis ikkje har problem med så er det å finne ord. Eg finn gjerne alt alt for mange ord)

Boka er både morosam og trist, velkjent og veldig fin, og eg klarer liksom ikkje heilt setje ord på kvifor eg likte den så innmari godt, men det gjorde eg verkeleg.

Og eg seier ikkje at du ikkje kjem til å ha glede av den om du ikkje bur/har budd i bygd, altså. Eg er faktisk overbevist om at du har glede av den boka uansett kvar du bor. 

(Eg kunne forøvrig veldig gjerne tenkt meg å lese den med habitusen til nokon som har budd i by heile livet ... sjå så flink eg er å bruke faguttrykk i det daglige da!)

Men sånn heilt alvorlig talt; les denne. Med ein einaste gong. Haugenbok sender fort som f***, så det er berre å hive seg rundt. 
  

---

(Joda, eg er fult klar over at tre av dei fire siste innlegga mine har krinsa rundt eitt eller fleire GISKE/The Margarets-medlem. Men no har det seg ein gong slik at etter at GISKE-plata kom i slutten av mai så har eg hatt ein sommar der det stort sett kun har gått i gamle og nye favorittar frå den kanten, og som eit resultat er eg bittelittegranne einspora for tida. Men det er eit veldig, veldig fint spor å vere inne på, altså.)

(Og denne boka hadde vore akkurat like fin om eg ikkje hadde vore einspora.)

(Og eg hadde mest truleg ikkje funne på å lese den om eg ikkje var einspora, og således gått glipp av den. Så sånn sett så er det å vere einspora av og til veldig, veldig positivt.)