Gjennoppliving

Kjenner at det så absolutt er på tide med ei gjennoppliving av denne bloggen. Ikkje fordi eg plutselig har så veldig mykje vetugt å kome med, eller fordi det har skjedd ting som er så viktige at dei er verdt å dele ... eller, det har det jo for så vidt, men at dei er viktige for meg er ikkje det same som at dei er viktige for omverda.

Men sidan eg for tida held på å lære meg sjølv av eg ikkje er usynlig (noko eg heilt ærlig har gått og trudd at eg var, inntil ganske nyleg) og at eg faktisk har lov til å ta plass i verda (høyrast ikkje rett ut, men eg er villig til å prøve), så verker det å puste liv i denne bloggen igjen som ein god ide.

Ikkje fordi den har ein trillion overivrige følgarar, eller får ørtentusenvis av kommentarar. Men den kan vere eit fint lite supplement til alle andre skumle tinga eg gjer for tida.

Og når eg seier "skumle", så meiner eg verken lyssky, kriminelle eller "hoppe-frå-ei-bru-med-fallskjerm"-skumle.

For når du har gjort ditt aller aller beste for å gå i ett med tapeten (eller gipsplatene, eller murveggen, eller kva du no har hatt bak deg) sidan du var 15-16 år, så er det å skulle stå fram og vere synleg ganske skummelt.

Men det viser seg at det også kan vere ganske morro. Eller i alle fall føre til ganske mykje morro.

Så ja. Her er eg igjen.

Og når eg no har sagt dette så blir det sikkert vekesvis til neste gong eg skriv noko som helst ...