Om dommarar, superfinalar og deffansive feil

Seriestart i går... eller, retter sagt sesongstart. Superfinale mot RBK, ein kamp som på papiret var endå meir opplagt enn cupfinalen mot Molde. Difor er det lite overraskande at det enda med 3-1 siger til RBK. Det er ikkje det at vi taper som plager meg.

Det er måten vi taper på.

Vi spelte slett ingen dårleg kamp. Anders stod som ei støtte i mål. Orry var brilliant på midtbana. Diego dribla av det som var av RBK-spelarar. Generellt sett var vi så gode at eg ikkje ein gong gidd å bruke energi på å irritere meg over at vi vart snytt for ei soleklar straffe, eller at Orry fekk eit totalt feildømt gult kort for at Steffen Iversen snubla i sine eigne bein.

Alt i alt; vi er i rute. Problema ligg der dei alltid har vore;

1. Vi scorer for lite ut frå kor mange sjansar vi har

2. Dei måla vi slepp inn er stort sett billig drit

Det vil seg berre ikkje. Stang ut, to mm over, ein halv meter til sida. Frispark som suser akkurat utanfor mål, eller keeper som får ein halv peikefinger på ballen... Den vil alle andre plassar enn i mål.
Eg er klar over at vi brukte opp stang-inn-flaksen vår i cupfinalen, men dog.

Og når vi først slepp inn mål så er dei av den superbillige typen. Det hadde vore heilt greit om vi hadde tapt etter tre Prica-susarar a'la seriekampen på Lerkendal i fjor. Men dei to fyrste måla, å i alle fall det andre, var berre for billig. Slik kan ein ikkje drive på. Og det veit nok gutane og. Og eg rekner med at Rekdal har minna dei på det.

Men spelemessig er eg nøgd. Fullt på høgde med RBK i store deler av kampen, direkte brilliant til tider. Flotte angrep. I fleirtal. Det skortar berre på den siste lille biten framføre mål. Og ein må berre elske vinnervilja til Anders Lindegaard som, sjølv 3 minutt på overtid, jager laget framover enda vi ligg under med to mål og det er 1 minutt att av kampen.

Konklusjonen må bli at dersom vi har tenkt å spele slik i år... då kan det fort bli gøy å vere AaFK-supportar.

Om vi berr scorar på sjansane da...