Det sit masse ord fast i hovudet mitt

Eg bør absolutt skrive noko i kveld.

Men, eg kjenner meg sjølv såpass godt at eg veit kva som kjem om eg byrjer å skrive. Meir random crap. Som om eg ikkje skriv nok av det frå før.

Det er fortærande eigentleg. Å ha alle desse orda i hovudet, som gir meining der oppe men som berre blir tull med ein gong eg set dei på papiret. Dei heng liksom saman i hovudet mitt, historia verker. Men så snart eg forvandler dei til tekst så ser dei plutseleg ekte ut. Og då blir dei berre dumme.

Eigentleg har eg lova meg sjølv å skrive dei likavel. Å alltid skrive, uansett. For det er trass alt betre å skrive noko som kanskje kan omskrivast til noko, enn å ikkje skrive noko i det heile teke.
Men som vanleg er eg ikkje heilt på bølgelengde med meg sjølv.

Dessutan les eg på engelsk no. Og då skriv eg på engelsk og. Noko som er TOTALT vekkasta.
For det fyrste kan eg skyte både kvite, gule, oransje og blå piler etter å nokon gong gi ut så mykje som ein stensil på engelsk. Gløym det. Norsk forfatter, skriv på engelsk? Det skurrer om lag like mykje som ein stadion full av vuvuzela'ar (nokon må seriøst bøye det ordet på nynorsk).
For det andre er alt eg skriv på engelsk uoversettbart. Hadde eg kunne skrive det på norsk, så hadde eg gjort det. Men nokre ord berre har vi ikkje. Som annihilate, discombobulate, nefarious ... vakre vakre orda. Eller måten ein bygg settningar på;
Right now, with my stomach turning violently with every mile we inched closer our destination, our little vow of silence felt entirely wasted.

Beklager, men den berre går ikkje på norsk.

Eg har byrja på ei ... slags kjærleikshistorie på norsk. Det gjekk bra ei stund, fordi eg juksa. Eg jukser for så vidt framleis, men eg trur ikkje eg klarer å jukse meg igjennom heile. For når eg skriv det så ser det bra ut. Men i etterkant blir settninger som
"Jeg vet," mumlet han. "Jeg vet at jeg ikke kan få deg. Men kan jeg ikke late som, bare en liten stund?"

berre ... klisette. Og feil. Og rare. Har eg nevt feil?

Nei, eg skal skrive noko. Noko. Kva som helst. Om det så berre blir på In fictivity.

Men først skal eg gjere noko gøy. For Kristine hadde enda ei gøy utfordring på bloggen sin:D
Korleis ville DI hypotetiske kontaktannonsa vore?
Du kan bruka opp til 180 teikn, inkl. mellomrom.

Here goes nothing. Strek under hypotetisk folkens ;)
Distre 83-mod. type gammaldags. Har handjern og Kama Sutra, og ingen å dele dei med. Søker mann med hatt og drill, gjerne fotballintr. (ingen Chelsea-fans). Gir snart opp. Bill. merk. "prove me wrong".

Gudane må vite kva slags menn denne hadde tiltrukke seg...