Aldri i mitt liv hadde eg trudd!
AaFK - Viking 3-1
Aalesund har aldri slått Viking. 10 oppgjer, ingen sigarar. Aldri slått Viking!
Før i dag.
Det snakkast mykje om spøkjelser i fotball; nedrykkspøkjelse er populært frå midten av sesongen, og samtlege lag har sine heilt personlege spøkjelse som lager trøbbel ein eller to gonger i løpet av ein sesong.
Aalesund hadde ein del. Men det var før Kjetil Rekdal tok over. Før kampen i dag vart det nevnt at Viking var eit av dei siste spøkjelsa. I fjor sprengte vi dei eit etter eit.
Eg var nervøs. Særs nervøs. Eg elsker Aalesund, eg elsker gutane og eg elsker at vi ligg på topp. Men eg veit at det ikkje er på permanent basis. Likevel liker eg ikkje tanken på at dagen kjem då vi ramler ned. Om det så er berre ein plass. Og med bunnsolide Tromsø i ryggen, og ein mostander vi aldri hadde slått på andre sida av bana var eg mildt sagt skeptisk. Sanninga er at eg var litt kvalm...
Og det viste seg å vere heilt utan grunn. Kvar kamp i år har eg tenkt "vinn vi med SÅ dårleg spel, korleis blir det då når vi speler GODT?" I dag fekk eg svaret mitt. Det blir 3-0 til pause, og total bulldoserfotball. Viking blei spelt av bana, det var så gøy at eg gliste frå 1-0 til dommeren blåste.
Viking-spelarane hadde det nok ikkje like gøy, og kom 5 minutt for tidleg ut frå garderoba klar til å ta revansje. Og det klarte dei til ein viss grad. Tollås kunne nok hatt betre kontroll på Ingelsten. Men etter det gjekk det stort sett greit. Vi rydda unna, hadde kontroll. Som eg sa til pappa på veg heim; Aalesund for 2 år sidan hadde glatt sluppe inn tre, kanskje fire mål i ein slik andreomgang.
Ein kan ikkje anna enn å vere nøgd. Aarøy er toppscorar, Pablo spelte så godt i dag at det nærast er skandale om han ikkje starter neste kamp. Ville tilbake på plassen "sin", og hokus pokus så var eine kanten til Viking nærast nøytralisert. Anders, som alltid, trygg som banken i mål. Fredrik kjempa som ein tiger på midtbana, og for ein gongs skuld utan å få gult kort.
Onsdag venter Haugesund borte. På naturgras, som visstnok likner meir ein potetåker enn ei fotballbane. Og eit lag som kjemper med nebb, klør og kva anna dei måtte finne for å halde på Tippeligaplassen. Det er lenge sidan eg konstanterte at det ikkje finns lette kampar i fotball.
Men likevel; det blir ikkje lett...
Opp med begge hendene den som er toppscorer i Tippeligaen!
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar